KLUBU DZIECIĘCEGO
W LUBSZY
UL. KUKURYDZIANA 1B
NA ROK 2020 - 2021
PLAN PRACY
bloki tematyczne realizowane
w ROKU 2021 - 2022
HARMONOGRAM
DNI OTWARTYCH ORAZ UROCZYSTOŚCI
W KLUBIE DZIECIĘCYM W LUBSZY
2021 - 2022
RAMOWY PLAN DNIA
CELE PRIORYTETOWE ŻŁOBKA
CELE PEDAGOGICZNE
ZADANIA WYCHOWAWCZE
ZASADY NASZEJ PRACY
Prawa dziecka wg Konwencji o Prawach Dziecka
WRZESIEŃ
Zebranie ogólne dla rodziców.
PAŹDZIERNIK
Pasowanie na żłobkowicza.
LISTOPAD
Światowy Dzień Pluszowego Misia – zajęcia wewnętrzne.
Sesja fotograficzna
GRUDZIEŃ
Wizyta Św. Mikołaja- sesja fotograficzna
Konsultacje dla rodzicówUroczyste otwarcie
STYCZEŃ
Dzień Babci i Dziadka – Jasełka
Spotkanie z bajką – Teatrzyk dla Dzieci , czytanie i oglądanie bajek
LUTY
Bal karnawałowy – Ostatki
Sesja fotograficzna
MARZEC
Witamy wiosnę – topienie Marzanny
KWIECIEŃ
Wielkanocne „Jajeczko” - wystawa prac świątecznych
MAJ
Wizyta Straży Pożarnej – pokaz, pogadanka , próbna ewakuacja.
Konsultacje dla rodziców
Sesja fotograficzna –foto książka dla dzieci odchodzących do przedszkola
CZERWIEC
Festyn w ogrodzie żłobka z okazji „Dnia Dziecka”
Pożegnanie dzieci odchodzących do przedszkola
Dni Otwarte
Zebranie ogólne dla rodziców
SIERPIEŃ
Zakończenie roku szkolnego
6.30 – 7.30 przyjmowanie dzieci 7:30 – 9:00 zabawy dzieci
9.00 - śniadanie
9.20 – 10:00 zajęcia opiekuńczo-wychowawczo- edukacyjne
10.00 – II śniadanie
10.20 – 12.00 zajęcia edukacyjne
11.30 - Zupa
13.30 - drugie danie
14.30 – 16.30 gry i zabawy dowolne, odbieranie dzieci ze żłobka
UWAGA!
Plan dnia w grupie 0 dostosowany jest do indywidualnych
potrzeb dzieci
1. nie zmuszać;
2. zachęcać;
3. pozwolić dziecku uczestniczyć w różnych sferach życia;
4. kierować się mottem:
„Dobry wychowawca, który nie wtłacza a wyzwala, nie ciągnie a wznosi, nie ugniata a kształtuje, nie dyktuje a uczy, nie żąda a zapytuje – przeżyje wraz z dziećmi wiele natchnionych chwil." Janusz Korczak
Wspieranie rodziny w procesie wychowania małego dziecka;
Opieka nad dziećmi rodziców pracujących, uczących się;
Przygotowanie do przedszkola;
Obszar ochronny, w którym dzieci czują się dobrze;
Teren poszerzania
kompetencji;
Bezpieczne wrastanie w społeczeństwo;
Poznawanie samego siebie i swoich możliwości;
Wspieranie rozwoju emocjonalnego.
1. Stopniowe wprowadzanie każdego dziecka w sytuacje sprzyjające opanowaniu nowych umiejętności.
2. Umiejętne i optymalne zaangażowanie dzieci w planowane zabawy oraz czynności dnia codziennego.
3. Zaangażowanie w dziecięcą aktywność,
pomoc, pytanie i spontaniczną radość, która często może zmienić bieg zabawy.
Zasada bezpieczeństwa:
analiza pod kątem bezpieczeństwa zabawek, przedmiotów, sprzętów;
analiza tzw. trudnych sytuacji, w których praca jest źle zorganizowana;
eliminacja męczących bodźców, które wyczerpują układ nerwowy dziecka.
Zasada indywidualizacji:
znajomość rozwoju psycho-fizycznego dziecka, zmian rozwojowych, jego potrzeb i możliwości;
opracowanie indywidualnego planu wychowawczego i pielęgnacji odpowiednio do wieku dziecka
Zasada indywidualizacji może być realizowana
przez:
metodę dowolności- inicjatywa dziecka i samodzielny wybór zabawek;
metodę stopniowania trudności- dostosowanie pracy wychowawczej do i umiejętności dziecka, stopniowe stosowanie utrudnień właściwych dla etapu rozwoju.
Zasada konkretu - poznawanie otaczających przedmiotów poprzez:
- dotyk
- ogląd
- manipulacje
Zasada akceptacji i dobrego kontaktu z dzieckiem:
akceptacja dziecka
dostrzeganie i szanowanie uczuć dziecka
obdarzanie dziecka pochwałą, uznaniem
umiejętne wchodzenie z dzieckiem w interakcje
Zasada konkretnego
postępowania:
jednolitość postępowania
jednolitość wymagań
Zasada aktywizacji:
metodą budzenia i rozwoju aktywności
metodą przemienności zabaw
Konwencja Praw Dziecka
Każdemu
dziecku, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy pochodzenia, przysługują
takie same prawa - prawa dziecka. Najważniejszym dokumentem dotyczącym praw
dziecka jest Konwencja o prawach dziecka uchwalona w 1989 roku przez
Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych i ratyfikowana przez
Polskę w 1991 roku.
Polska
może poszczycić się bogatą tradycją związaną z promowaniem praw dziecka,
począwszy od postaci Janusza Korczaka, cenionego na świecie działacza na rzecz
godnego traktowania dzieci, po Ludwika Rajchmana, pomysłodawcę stworzenia
międzynarodowej organizacji działającej na rzecz dzieci - UNICEF. Polska była
również inicjatorem powstania Konwencji o prawach dziecka, gdyż przedłożyła
Komisji Praw Człowieka ONZ jej pierwszy projekt.
O
tym, jak ważne są w naszym kraju prawa dziecka świadczy również fakt, iż
zostały one uwzględnione w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.
Dziecko
powinno znać swoje prawa, rozumieć je i świadomie z nich korzystać. Państwo
powinno traktować dziecko podmiotowo i bezwzględnie przestrzegać przysługujących
mu praw.
Upowszechnianie
wiedzy o prawach dziecka nie jest wymierzone przeciwko rodzicom. Zarówno
rodzice, opiekunowie jak i nauczyciele powinni mieć świadomość, że prawa
dziecka nie kolidują z prawami dorosłych, lecz się uzupełniają.
Zapisy
zawarte w Konwencji o prawach dziecka są podstawą działalności UNICEF, który
podejmuje starania, aby stanowiły one kanon zasad etycznych i standardów
międzynarodowych postępowania wobec dzieci.
Konwencja
gwarantuje prawa dziecka, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy
pochodzenia. Przyjęta została przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w
1989 r., Polska jest inicjatorem jej uchwalenia.
Konwencja weszła w życie
w 1990 r. Stronami konwencji jest 195 państwa (czerwiec 2015 r.) Polska
ratyfikowała konwencję w 1991 r.
Postanowienia
Konwencji o prawach dziecka są podstawą działalności UNICEF, który podejmuje
starania, aby stanowiły one kanon zasad etycznych i standardów międzynarodowych
postępowania wobec dzieci.
Konwencja
nakazuje gwarantowanie zapisanych w niej praw bez jakiejkolwiek dyskryminacji.
Ponadto, zakazuje jakiejkolwiek dyskryminacji lub karania dziecka ze względu na
status prawny, działalność, poglądy, przekonania religijne rodziców, członków
rodziny lub opiekunów.
Nakazuje
ona, by we wszelkich działaniach dotyczących dziecka kierować się jego
najwyższym dobrem.
Konwencja
nakłada na państwa obowiązek podejmowania działań biorąc pod uwagę prawa i
obowiązki rodziców dziecka lub jego opiekunów. Ponadto, nakazuje państwom
poszanowanie praw i obowiązków rodziców, członków rodziny, środowiska,
opiekunów prawnych, innych osób, do ukierunkowania dziecka i udzielania mu rad
przy korzystaniu przez nie z praw określonych w konwencji. Konwencja wskazuje,
że rodzice lub inne osoby odpowiedzialne za dziecko ponoszą główną
odpowiedzialność za jego utrzymanie oraz zapewnienie warunków niezbędnych do
rozwoju.
W konwencji zapisane są:
· prawo
do życia i rozwoju, do tożsamości, obywatelstwa,
· prawo
swobody myśli, sumienia i wyznania, wyrażania poglądów, w tym w postępowaniu administracyjnym
i sądowym,
· prawo
do ochrony życia prywatnego, rodzinnego, domowego, tajemnicy korespondencji
· prawo
do wychowania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z
nimi, prawo poznania rodziców, jeżeli to możliwe,
· prawo
do wolności od tortur, poniżającego traktowania, przemocy fizycznej lub
psychicznej, wyzysku, nadużyć seksualnych,
· prawo
do swobodnego zrzeszania się, pokojowych zgromadzeń,
· prawo
do odpowiedniego do wieku i stopnia rozwoju traktowania w ramach postępowania karnego,
· prawa
społeczne, w tym prawo do odpowiedniego standardu życia, opieki w instytucjach
i zakładach, ochrony socjalnej, ochrony zdrowia, rehabilitacji społecznej i
zdrowotnej,
· prawo
do ochrony przed wyzyskiem ekonomicznym, podejmowaniem pracy w zbyt wczesnym
wieku,
· prawo
do wypoczynku i czasu wolnego,
· prawo
dostępu do informacji i materiałów pochodzących z różnych źródeł,
· prawa
do nauki, w tym prawo do bezpłatnej i obowiązkowej nauki w zakresie szkoły
podstawowej.
Szczególną uwagę konwencja poświęca dzieciom
niepełnosprawnym, nakładając na państwo obowiązek zapewnienia warunków
integracji społecznej, edukacji, rehabilitacji, rekreacji, dostępu do opieki
zdrowotnej. Ponadto, konwencja zawiera zasady dotyczące postępowania w
przypadku przysposobienia, procedur uchodźczych, ochrony tożsamości dzieci
należących do mniejszości etnicznych, religijnych, językowych.
Przedszkolna
edukacja w zakresie praw dziecka jest przede wszystkim nie nauką o prawach, ale
nauką na rzecz praw dziecka. Zajęcia dotyczące praw dz wyposażają dzieci w
takie umiejętności jak: słuchanie innych, współpraca, przestrzeganie zasad
dobrej komunikacji, próby rozwiązywania problemów moralnych i konfliktów
międzyosobowych, przejawianie odpowiedzialności i inicjatywy, rozróżnianie
dobra i zła, wyrażanie swoich przekonań. Umiejętności te pomogą w przyszłości
dzieciom m. in. w analizowaniu otaczającego je świata, zrozumieniu, że prawa
człowieka są sposobem na poprawę ich życia oraz życia innych ludzi,
podejmowaniu działań na rzecz ochrony praw człowieka.
Praktyczny trening w zakresie znajomości własnych praw i praw innych przenika
wszystkie społeczne doświadczenia dzieci w przedszkolu, kształtując ich
postawy. Świadomość wagi praw innych wyrabia w dzieciach świadomość praw
własnych.
Korczakowskie Prawa Dziecka:
1. Prawo do radości.
2. Prawo do wyrażania swoich myśli i uczuć.
3. Prawo do szacunki.
4. Prawo do nauki przez zabawę i bycie sobą.
5. Prawo do niepowodzeń i łez.
6. Prawo do własności.
7. Prawo do bycia sobą.
8. Prawo do niewiedzy.
9. Prawo do upadków.
10. Prawo do tajemnicy.
Niech się wreszcie każdy dowie i rozpowie w
świecie całym, Że dziecko to także człowiek, tyle, że
jeszcze mały.Dlatego ludzie uczeni, którym za to należą
się brawa,Chcąc wielu dzieci los odmienić, spisali dla
was mądre prawa.Więc, je na co dzień i od święta spróbujcie
dobrze zapamiętać.Tak się w wiersze poukładały prawa dla dzieci
na całym świecie,Byście w potrzebie z nich korzystały
najlepiej, jak umiecieO Prawach Dziecka Nikt mnie nie ma prawa siłą zmuszać do
niczego,A szczególnie do zrobienia czegoś
niedobrego.Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie
zaciekawi.Ja mam prawo sam wybierać, z kim się będę
bawić.Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić,
wyzywaćI każdego mogę zawsze na ratunek wzywać.Jeśli mama, brat lub tata już nie mieszka z
nami,Nikt nie może mi zabronić spotkać ich
czasami.Nikt nie może moich listów czytać bez
pytania.Mam też prawo do tajemnic i własnego
zdania.Mogę żądać, żeby każdy uznał moje prawa,A gdy różnię się od innych to jest moja
sprawa.