Konwencja Praw Dziecka
Każdemu dziecku, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy pochodzenia, przysługują takie same prawa - prawa dziecka. Najważniejszym dokumentem dotyczącym praw dziecka jest Konwencja o prawach dziecka uchwalona w 1989 roku przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych i ratyfikowana przez Polskę w 1991 roku.
Polska może poszczycić się bogatą tradycją związaną z promowaniem praw dziecka, począwszy od postaci Janusza Korczaka, cenionego na świecie działacza na rzecz godnego traktowania dzieci, po Ludwika Rajchmana, pomysłodawcę stworzenia międzynarodowej organizacji działającej na rzecz dzieci - UNICEF. Polska była również inicjatorem powstania Konwencji o prawach dziecka, gdyż przedłożyła Komisji Praw Człowieka ONZ jej pierwszy projekt.

O tym, jak ważne są w naszym kraju prawa dziecka świadczy również fakt, iż zostały one uwzględnione w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

Dziecko powinno znać swoje prawa, rozumieć je i świadomie z nich korzystać. Państwo powinno traktować dziecko podmiotowo i bezwzględnie przestrzegać przysługujących mu praw.

Upowszechnianie wiedzy o prawach dziecka nie jest wymierzone przeciwko rodzicom. Zarówno rodzice, opiekunowie jak i nauczyciele powinni mieć świadomość, że prawa dziecka nie kolidują z prawami dorosłych, lecz się uzupełniają.

Zapisy zawarte w Konwencji o prawach dziecka są podstawą działalności UNICEF, który podejmuje starania, aby stanowiły one kanon zasad etycznych i standardów międzynarodowych postępowania wobec dzieci. Konwencja gwarantuje prawa dziecka, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy pochodzenia. Przyjęta została przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w 1989 r., Polska jest inicjatorem jej uchwalenia.

Konwencja weszła w życie w 1990 r. Stronami konwencji jest 195 państwa (czerwiec 2015 r.) Polska ratyfikowała konwencję w 1991 r. Postanowienia Konwencji o prawach dziecka są podstawą działalności UNICEF, który podejmuje starania, aby stanowiły one kanon zasad etycznych i standardów międzynarodowych postępowania wobec dzieci.

Konwencja nakazuje gwarantowanie zapisanych w niej praw bez jakiejkolwiek dyskryminacji. Ponadto, zakazuje jakiejkolwiek dyskryminacji lub karania dziecka ze względu na status prawny, działalność, poglądy, przekonania religijne rodziców, członków rodziny lub opiekunów. Nakazuje ona, by we wszelkich działaniach dotyczących dziecka kierować się jego najwyższym dobrem.

Konwencja nakłada na państwa obowiązek podejmowania działań biorąc pod uwagę prawa i obowiązki rodziców dziecka lub jego opiekunów. Ponadto, nakazuje państwom poszanowanie praw i obowiązków rodziców, członków rodziny, środowiska, opiekunów prawnych, innych osób, do ukierunkowania dziecka i udzielania mu rad przy korzystaniu przez nie z praw określonych w konwencji. Konwencja wskazuje, że rodzice lub inne osoby odpowiedzialne za dziecko ponoszą główną odpowiedzialność za jego utrzymanie oraz zapewnienie warunków niezbędnych do rozwoju.

W konwencji zapisane są:
·  prawo do życia i rozwoju, do tożsamości, obywatelstwa,
· prawo swobody myśli, sumienia i wyznania, wyrażania poglądów, w tym w postępowaniu administracyjnym i sądowym,
·  prawo do ochrony życia prywatnego, rodzinnego, domowego, tajemnicy korespondencji
·  prawo do wychowania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi, prawo poznania rodziców, jeżeli to możliwe,
· prawo do wolności od tortur, poniżającego traktowania, przemocy fizycznej lub psychicznej, wyzysku, nadużyć seksualnych,
·  prawo do swobodnego zrzeszania się, pokojowych zgromadzeń,
· prawo do odpowiedniego do wieku i stopnia rozwoju traktowania w ramach postępowania karnego,
· prawa społeczne, w tym prawo do odpowiedniego standardu życia, opieki w instytucjach i zakładach, ochrony socjalnej, ochrony zdrowia, rehabilitacji społecznej i zdrowotnej,
·  prawo do ochrony przed wyzyskiem ekonomicznym, podejmowaniem pracy w zbyt wczesnym wieku,
· prawo do wypoczynku i czasu wolnego,
· prawo dostępu do informacji i materiałów pochodzących z różnych źródeł,
· prawa do nauki, w tym prawo do bezpłatnej i obowiązkowej nauki w zakresie szkoły podstawowej.

Szczególną uwagę konwencja poświęca dzieciom niepełnosprawnym, nakładając na państwo obowiązek zapewnienia warunków integracji społecznej, edukacji, rehabilitacji, rekreacji, dostępu do opieki zdrowotnej. Ponadto, konwencja zawiera zasady dotyczące postępowania w przypadku przysposobienia, procedur uchodźczych, ochrony tożsamości dzieci należących do mniejszości etnicznych, religijnych, językowych.  
Przedszkolna edukacja w zakresie praw dziecka jest przede wszystkim nie nauką o prawach, ale nauką na rzecz praw dziecka. Zajęcia dotyczące praw dz wyposażają dzieci w takie umiejętności jak: słuchanie innych, współpraca, przestrzeganie zasad dobrej komunikacji, próby rozwiązywania problemów moralnych i konfliktów międzyosobowych, przejawianie odpowiedzialności i inicjatywy, rozróżnianie dobra i zła, wyrażanie swoich przekonań. Umiejętności te pomogą w przyszłości dzieciom m. in. w analizowaniu otaczającego je świata, zrozumieniu, że prawa człowieka są sposobem na poprawę ich życia oraz życia innych ludzi, podejmowaniu działań na rzecz ochrony praw człowieka.
Praktyczny trening w zakresie znajomości własnych praw i praw innych przenika wszystkie społeczne doświadczenia dzieci w przedszkolu, kształtując ich postawy. Świadomość wagi praw innych wyrabia w dzieciach świadomość praw własnych.
Korczakowskie Prawa Dziecka:
1.   Prawo do radości.
2.   Prawo do wyrażania swoich myśli i uczuć.
3.   Prawo do szacunki.
4.   Prawo do nauki przez zabawę i bycie sobą.
5.   Prawo do niepowodzeń i łez.
6.   Prawo do własności.
7.   Prawo do bycia sobą.
8.   Prawo do niewiedzy.
9.   Prawo do upadków.
10.   Prawo do tajemnicy.
Niech się wreszcie każdy dowie i rozpowie w świecie całym, Że dziecko to także człowiek, tyle, że jeszcze mały.Dlatego ludzie uczeni, którym za to należą się brawa,Chcąc wielu dzieci los odmienić, spisali dla was mądre prawa.Więc, je na co dzień i od święta spróbujcie dobrze zapamiętać.Tak się w wiersze poukładały prawa dla dzieci na całym świecie,Byście w potrzebie z nich korzystały najlepiej, jak umiecieO Prawach Dziecka Nikt mnie nie ma prawa siłą zmuszać do niczego,A szczególnie do zrobienia czegoś niedobrego.Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi.Ja mam prawo sam wybierać, z kim się będę bawić.Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić, wyzywaćI każdego mogę zawsze na ratunek wzywać.Jeśli mama, brat lub tata już nie mieszka z nami,Nikt nie może mi zabronić spotkać ich czasami.Nikt nie może moich listów czytać bez pytania.Mam też prawo do tajemnic i własnego zdania.Mogę żądać, żeby każdy uznał moje prawa,A gdy różnię się od innych to jest moja sprawa.